dEnEnEst

Gisteren begon Esther aan haar – waarschijnlijk – laatste nachtdienst. Als ze nog 1 baby ter wereld zou brengen dan was ze klaar want woensdag had ze al een goede beoordeling gekregen. Ze moet 40 bevallingen zelf gedaan hebben en de teller stond op 39. En hoera, vannacht om 2:10u hielp ze een mooi meisje ter wereld. Dus nu is ze helemaal klaar met stage! Ze moet nog wel wat opdrachten maken en aan het afstudeerproject werken maar ze hoeft niet meer naar het ziekenhuis. De vakantie kan beginnen!

Wat hebben we verder nog meegemaakt de afgelopen dagen?

Vrijdag 23 april was Oma Lia jarig: Hieperdepiep Hoera! We hebben die dag weer een bezoekje gebracht aan Playmobil Funparks. We waren er al om 11:00u zodat de kinderen lekker lang konden spelen daar. Zoals altijd als we naar huis willen gaan vanaf daar is er iets met de bus. Ook deze keer kwam de bus niet opdagen… Dennis ging naar de receptie met de vraag of ze de busmaatschappij maar weer eens wilden bellen. Maar er bleek een groot ongeluk te zijn gebeurd die de belangrijkste verkeersader van Malta had lamgelegd. Daardoor konden de bussen niet eens komen en stond zo ongeveer heel Malta vast. We zijn uiteindelijk met een taxi naar huis gekomen. We hebben een hele hoop kruipdoor-sluipdoor weggetjes gezien nu, die meestal van ontzettend slechte kwaliteit waren. Op die wegen rijdt iedereen slingerdeslang om alle gaten in de weg heen. Ook daar stond het regelmatig vast als er van de andere kant een grote vrachtwagen probeerde erlangs te komen. Wat vrij lastig is als de weg net zo breed is als 1 vrachtwagen… maar na 5 kwartier waren we weer thuis. Normaal gesproken zou je met de auto daar 20 minuten over doen.

Zondag 25 april waren Dennis & Esther 15 jaar(!) samen. Dat hebben we gevierd met een lunch in Valletta. We wilden eigenlijk nog naar het Grandmasters Palace gaan maar Lucan was erg moe en wilde naar huis toe. Een andere keer dan maar.

Donderdag was Pauline jarig. We waren allemaal al heel erg vroeg wakker. Esther was met Merle al om 6:15u beneden want we hebben geen klok op de slaapkamer en Esther dacht dat het al bijna 7 uur was. Daardoor raakte Dennis ook in de war, want die dacht daardoor ook dat het al later was toen hij eindelijk eens zijn bed uit kwam. Maar na het tandenpoetsen en scheren bleek het pas 7:05u te zijn…
We waren vroeg genoeg wakker om slingers op te hangen en een ontbijtje op bed voor te bereiden. Pauline wilde de kinderen graag meenemen naar Romp Around (een binnenspeeltuin vlak bij ons). We waren daar de enige aanwezigen. Ze hadden daar ook alleen maar kleuterformaat stoeltjes die na een tijdje ècht niet meer lekker zaten en ‘heerlijke’ automaatkoffie. Maar de kinderen hebben genoten! Pauline ging wel eerder weg want ze moest onze tijdelijke huisgenoot van het vliegveld gaan halen. Ron is een vriend van Pauline en greep deze gelegenheid aan om 10 dagen Malta en Gozo te verkennen.

Vanochtend kwam Esther dan uit de nachtdienst dus moest Dennis de kinderen weer even mee op pad nemen. Gelukkig was ook dit de laatste keer dat hij in zijn eentje met 3 kinderen en een buggy de bus in hoefde! Het reisdoel was wederom Valletta (tsja, daar komen nu éénmaal alle bussen aan). Je merkt goed dat het toeristenseizoen begonnen is, het is nu al vroeg vreselijk druk in Valletta. Overal zie je grote groepen toeristen met een stickertje met cijfer op hun shirt achter een bordje met hetzelfde cijfer aanhobbelen. Op sommige plekken kun je bijna over de hoofden heen lopen nu. Rustig door Valletta slenteren zoals we nu gewend zijn is er niet meer bij dus, dat is wel jammer. Op het plein met de fonteinen (het favoriete plein van de kinderen) bleken de fonteinen vandaag niet aan te staan. Dat kwam doordat er een Militaire Kapel bovenop zat om een openluchtconcert te geven. Blijkbaar wilden ze niet nat worden. We hebben een paar nummers geluisterd. Ze speelden ook een nummer wat Opa Peter speelde toen hij nog in een Jazz Bigband zat: “It don’t mean a thing (if it ain’t got that swing)”. Nou, omdat het een Militaire Kapel was klopte dat laatste behoorlijk, het swingde niet echt dus. ’s Middags is Dennis nog even alleen op pad geweest naar het Classic Car Museum in Qawra (spreek uit: Auwra). Dennis had nog gevraagd aan Zenne & Lucan of ze mee wilden, maar nee, zelfs Lucan wilde niet mee. Bij terugkomst hebben we Chinees besteld om te vieren dat Esther klaar is met haar stage. Dit was bij dezelfde Chinees waar we met Dennis’ verjaardag hebben gegeten. Dat is eigenlijk in een andere plaats maar ze bezorgen gewoon overal op heel Malta.

We hebben weinig gemerkt van Koninginnedag maar morgen is het hier ook een feestdag (‘Working Day’ noemen ze het hier, dus iedereen is vrij!).

Verder is het hier echt enorm mooi weer! We lopen al bijna de hele week in korte broek. De zon schijnt flink en het is lekker warm. De komende week wordt het nog veel warmer!

[Bekijk als diavoorstelling]<br /><br />

De afgelopen week hebben we het weer erg druk gehad, eigenlijk met niet veel bijzonders maar toch, de website is er een beetje bij ingeschoten. Hier nu weer veel nieuwe foto’s!

Zenne en Lucan zijn nu 2 weken naar school geweest. Zenne vindt het heel leuk, al zijn de dagen vrij ook erg fijn. Als je aan Lucan vraagt hoe het was zegt hij eerst: “leuk” en daarna heel snel, alsof hij zich beseft dat hij het eigenlijk niet leuk kan/wil/mag vinden: “STOM!” Ze zijn nu op de helft, in de laatste week dat we hier zijn hebben zij ook nog even vakantie.

Verder hadden we afgelopen weekend hoog bezoek, de Paus kwam namelijk naar Malta. Omdat hij uit Afrika kwam had hij geen last van de aswolk. We zijn uiteraard even gaan kijken zondagmorgen, hij leidde een mis op een heel groot podium. Door die straat gaan we altijd met de bus als we naar Valletta gaan dus de opbouw van het podium hebben we goed kunnen volgen. De mis was wel een beetje saai (met dank aan opa Peter voor het berichtje!):

De afgelopen week is er hier een soort van weer-omslag geweest. Van lekker-voorzomer-weer begint het hier nu echt hoog-zomer weer te worden. Tenminste, hoe wij het beleven, naar Nederlandse standaarden. Niet alleen de kinderen hebben nu af en toe een korte broek aan, ook Dennis heeft er al in gelopen.

Nog een (ruim) weekje en dan zit de stage van Esther er al weer op. Misschien dat ze er nog een dag of 2 extra aanplakt om net wat meer bevallingen te kunnen doen maar 4 mei zal het toch echt wel klaar zijn. Dan kunnen we nog wat toeristische dingen doen voordat we weer naar Nederland komen.

[Bekijk als diavoorstelling]<br /><br />

Zoals we al eerder getypt hebben wilde Lucan naar de kapper. Vandaag was het dan eindelijk zover! Esther wilde vanmiddag gaan voorslapen want ze had een nachtdienst voor de boeg. Dus ging Dennis met de 3 kinderen op pad naar de kapper waar we eerder al een keer voor gesloten deur hadden gestaan. Maar nu was de kapper gelukkig open. Lucan wilde zijn haren kort en stekels van boven. De kapper vroeg nog: “Short? Or REAL short?” Dennis hield het maar op “just short” en dat was maar goed ook, want anders had Lucan nagenoeg hetzelfde kapsel als Dennis overgehouden… Het resultaat is écht kort, de laatste keer dat Lucan het zo had was toen hij 1½ was! Bij de foto’s kun je het eindresultaat zien. Esther moest wel vreselijk wennen aan Lucan’s nieuwe look. Het was een goedkope kapper, maar hij bleek zelfs nóg goedkoper te worden. Hij hoorde direct dat we Nederlanders waren (hij had ooit een Nederlandse vriendin en woonde tijdelijk in NL) en vroeg of ik hem ergens bij kon helpen. Hij had ringetjes die om de poten van duiven hadden gezeten. De kwamen uit Nederland en hij wilde weten waar ze vandaan kwamen of wie de eigenaar was. Er stond een laptop met internet dus terwijl de kapper Lucan onder handen nam ging Dennis eens rondzoeken op het internet. Nog voordat de kapper klaar was had Dennis de eerste resultaten al te pakken. De kapper was flink onder de indruk, hij was er zelf al maanden mee bezig. Maar ja, Nederlandse sites lezen gaat toch een stuk makkelijker als Nederlander zijnde. Hij was niet zo’n ster met de computer dus Dennis had ‘m ook nog maar even op weg geholpen met de virusscanner, want er bleek wel het één en ander aan virussen aanwezig op die laptop. De kapper was zo blij dat Lucan’s knipbeurt helemaal gratis was! Zenne wilde ook geknipt worden, maar omdat de kapper een ‘barber’ was, was hij alleen gediplomeerd om mannen en jongens te knippen. Op zoek dus naar een andere kapper! Die vonden we vlakbij huis, waar Esther en Pauline ook al waren geweest. De kapster herkende Zenne al van de vorige keren (toen was ze mee geweest) en wilde haar graag knippen. Het eindresultaat staat ook bij de foto’s!
Sinds maandag gaan Zenne en Lucan naar school. De paasvakantie is voorbij hier dus deze maandag mochten ze dan beginnen. Ze zitten bij elkaar in de klas, in Kindergarten 2. Daar zitten de oudste kleuters. Ze gaan op maan-, dins- en woensdagochtend zodat we ook nog wel wat tijd overhouden om de toerist uit te kunnen hangen.  Het doel van de school is om ze wat Engels bij te brengen, maar tot nu toe zijn ze alleen maar met kleurplaten terug gekomen. Maar wellicht is dat een beproefde methode om Engels te leren..? Merle heeft het Engels inmiddels ook opgepikt. Sinds gisteren heeft ze het “da(g)da(g)” tijdens het zwaaien ingeruild voor “bye”!
Afgelopen zondag zijn we nog naar het Medieval Mdina festival geweest. Het was vreselijk druk maar we hebben toch nog wat dingen gezien zoals vaandelzwaaiers uit Italië, Ridders uit verschillende landen en een muziekgroep uit Duitsland. En verder veel mensen in Middeleeuwse kledij en enkele roofvogels. Op de terugweg merkten we ook goed dat het druk was en dat iedereen naar huis wilde, het was flink drukken en duwen bij de bus. Zenne & Lucan werden een paar keer bijna geplet! We hebben toen maar een andere bus gepakt die rustiger was omdat deze niet via Valletta reed maar via Mosta. Uiteindelijk bleek deze rit (met 1 overstap) nog sneller te zijn ook!
Ohja, de voetstap van Dennis is helaas niet meer, toen we een foto wilden maken bleken er al meerdere mensen overheen te zijn gegaan dus deze was niet meer te zien.
Ohja #2, we zijn vandaag precies 2 maanden op Malta.

[Bekijk als diavoorstelling]<br /><br />

Vandaag zijn we met z’n allen op een echt ‘piratenschip’ geweest. Dennis had vanochtend op de website van de Times of Malta een artikel gezien dat gisteren een replica van een 17^e eeuws Spaans galjoen in de Grand Harbour was aangekomen. Deze lag aangemeerd bij de Valletta Waterfront en vandaag was het schip opengesteld voor het publiek! Dat lieten we ons geen 2 keer zeggen dus dat stond meteen op de planning om ’s middags naar toe te gaan. Dennis moest ’s ochtends eerst nog werken. Omdat het meubilair zo beroerd zit begint hij last van een brandende pijn onder zijn linkerschouderblad te krijgen. Lang achter elkaar zitten werken wordt dus lastig. Het pakketje van opa Peter en oma Lia moest toch nog opgehaald worden (bedankt voor de leuke spulletjes!) dus ging Dennis halverwege de ochtend op pad. De laptop ging mee, want Dennis wilde proberen of het werken bij de McDonalds beter zou gaan. Het zitten ging inderdaad beter, maar het werken niet zo. Het was er vreselijk druk! Na een klein uurtje kwamen Esther en de kinderen ook en hebben we een ijsje gegeten. Daarna zijn we naar een kapper gelopen, voor Lucan. Hij wil zelf naar de kapper, hij houdt nu constant zijn haar omhoog om goed te kunnen kijken. Esther had een tijdje terug een kapper gezien die kinderen knipt voor 3 euro. Maar deze was nu dicht (siësta). We waren nu vlakbij Ilanit dus zijn we daar nog even op bezoek geweest. Julia was bij haar opa en oma, maar Zenne, Lucan en Merle hebben toch nog lekker kunnen spelen daar. Na Merle’s slaapje zijn we dan naar het galjoen gegaan. Dat was erg leuk. Het lag tussen twee enorme cruise-schepen in, daardoor leek het galjoen piepklein. En Valletta leek ook ineens een stuk minder hoog. De cruise-schepen waren net zo hoog als de versterkte muren van Valletta en die zijn toch best hoog! We mochten op het galjoen en via een met touwen afgebakende route kon je het hele schip op en door om alles goed te kunnen bekijken. Er waren zelfs echte kanonnen aanwezig op het schip! (En ook heel 17^e eeuws verantwoorde inbouwspotjes en rookmelders…)
Toen we van het schip af kwamen was het etenstijd. En ‘heel toevallig’ zitten er bij de Valletta Waterfront allemaal restaurantjes. We zijn naar het Hardrock Café geweest en hebben daar heerlijk gegeten. Echt op z’n Amerikaans burgers met friet. Maar dan wel véél beter en lekkerder dan bij de McDonalds en aanverwanten! Na het eten moesten we weer een bus naar huis zien te vinden. Gelukkig konden we nog nèt een bus pakken die vlakbij huis stopt. Van de bushalte naar huis toe lag er opeens een grote lat schuin over de stoep. Dennis schoof de lat maar even opzij want je zag ‘m nauwelijks liggen. Je zou er dus flink over kunnen struikelen. Maar na 1 stap verder gezet te hebben bleek dat die lat daar met een reden zo schuin lag. De stoep was daar net gerepareerd met een laagje beton. Dus nu staat Dennis’ voetafdruk vereeuwigd in de Olaf Gollcher Street! Daar gaan we morgen nog wel even een foto van maken!

[Bekijk als diavoorstelling]<br /><br />

Happy Easter to all! Hier is het vandaag Easter Sunday en dat is een grootse feestdag. We hebben vandaag veel vuurwerk gehoord en de winkels lagen al weken vol met grote (heel grote) paaseieren en figolla’s ; dit krijgen de kinderen met Pasen. (Foto’s van het zoeken volgen)

Vandaag is ook Jip jarig (Hieperdepiep Hoera!!), hij is 4 geworden en mag dinsdag eindelijk naar school! We hebben hem even live toegezongen!

We verdenken de postbode ervan om onze post te verzamelen en dan in 1x te bezorgen, gisteren kregen we namelijk een hele berg! Van opa Ad en oma Wies 2 kaarten (het moesten er vast 3 zijn maar die van Zenne is er nog niet), van Thijn en Melle ieder een kaart en van Tess. Ook had de postbode een pakje van opa Peter en oma Lia maar omdat we niet thuis waren moeten we dat even ophalen bij het postkantoor deze week. Leuk hoor, al die post, we versieren het hele huis ermee! Bedankt.

Naast het feit dat het een heel mooi land is met veel cultuur en lekker weer, is het leven hier ook best vermoeiend. Sommige dingen liggen aan het land zelf, zoals de busverbindingen. Gisteren zijn we naar Playmobil Funpark geweest, we hadden om 12.00 uur de bus heen en waren om 19.00 uur weer thuis. We zijn 3 uur bij PFP geweest… De eerste bus reed zo traag dat we de aansluiting misten en op de terugweg wilde de buschauffeur blijkbaar niet het extra rondje langs het park maken. Pas na een (boos) telefoontje van de mevrouw van de receptie kwam er een bus, met de auto is het een ritje van 30 minuten , wij doen er 2 uur over. Zenne en Lucan vermaakten zich nog wel maar Merle had het helemaal gehad. Voor de meeste bestemmingen moeten we minstens 2 bussen hebben en zijn dan dus ook lang onderweg.
Ook het feit dat we geen echte supermarkt om de hoek hebben, wel kleine buurtwinkels maar het is altijd maar afwachten of ze open zijn en wat ze hebben. We laten nu regelmatig bezorgen en kijken verder per dag.
Daarnaast is Merle ’s nachts 3 à 4 keer wakker en ze gaat pas weer slapen als ze melk in een flesje heeft gekregen. We hebben nu standaard een groot glas melk op de kamer staan om bij te vullen… Een nacht thuis is haast nog meer vermoeiend dan een nachtdienst. 😉 We liggen er ook regelmatig voor 22.00 uur al in!
Zenne mist kinderen van haar leeftijd om zich heen die haar terug fluiten en gaat zich wat als een prinsesje gedragen, Lucan stuitert af en toe behoorlijk door het huis. Vooral Dennis, die niet gewend is om de kinderen 24 uur per dag om zich heen te hebben, kan af en toe dol van ze worden. Over een weekje gaan ze dan ook 3 ochtenden per week naar school. Voor iedereen even wat rust en afleiding. Het geeft misschien ook wat meer structuur.
Maltesers zijn ook erg kat-uit-de-boom-kijkers, de buren beginnen nu toe groeten en een praatje te maken, dat na 7 weken. Ze zijn ook heel temperamentvol en lawaaierig, op straat, in de bus, op de afdeling. Helaas ook tot laat in de avond (en we liggen vaak vroeg op bed zoals jullie al hebben kunnen lezen).
Alles gaat hier ook met een andere mentaliteit, komt het vandaag niet dan komt het morgen of ooit. Deze week liep ik bij de overbuur-winkel naar binnen maar de eigenaresse (Ramona) was er niet, ze stond namelijk haar stoepje te vegen, haar eigen, woonhuisstoepje welteverstaan, ze woont 5 huizen van ons vandaan. Na een 10tal minuten kwam ze toch maar even kijken.
Als we thuis zijn zullen we ons eigen huisje weer heel erg waarderen. Voor vertrek vonden we dat veel dingen aan vervanging toe waren maar door hier kijken we daar nu anders tegenaan. Zelfs de kinderen zakken hier door stoelen heen. De bank is niet alleen oerlelijk maar zit ook voor geen meter, net als de eetkamerstoelen en de keukenstoelen. Ook het bed ligt niet erg comfortabel en Esther heeft al dagen last van haar nek van het kussen. De kinderen weten steeds weer knopjes van kastjes af te krijgen die er dan niet meer opgaan. De deuren zijn zo krom dat je naar buiten kunt kijken als ze dicht zijn. Nu is het warm buiten maar in het begin was dat best koud.

Ehm, hebben we nog meer te klagen?? Nee, ik geloof het niet.
En als we dan met z’n allen in de bus zitten en een bocht omgaan waardoor je ineens wijds uitzicht hebt over de skyline van het eiland met daarachter de Middellandse Zee met daarboven een strakblauwe lucht en een heerlijk zonnetje, dan ben je je klaagzang weer vergeten. Of wanneer je de kinderen ziet genieten in PFP of op het strand óf gewoon in de speeltuin om de hoek óf ze de tune van de Italiaanse Pokémon mee hoort zingen.

We zijn hier al 7 weken, we gaan er nog 6 beleven!

[Bekijk als diavoorstelling]<br /><br />