dEnEnEst

Het is schandalig, we weten het maar de afgelopen maand (!) zijn er bijna geen foto’s en verhaaltjes online gezet. Dit komt onder andere doordat we op vakantie zijn gegaan maar ook omdat de laptop van Dennis in reparatie was. Internetten ging nog wel op de oude laptop maar foto’s uploaden…
We maken het nu goed door héél véél foto’s erop te zetten, gewoon hier bij dit verhaaltje  én 2 links naar Picasa-web.

De eerste link bevat de vakantiefoto’s van Drenthe, we zaten op camping “Zonnekamp” maar veel zon hebben we helaas niet gezien.
De tweede bevat foto’s van ons uitje naar Plopsaland “De Panne” waar we met de camper van opa Ad en oma Wies naartoe zijn gegaan.

De kinderen mogen morgen weer naar school (Zenne kan niet wachten om in groep 3 te starten, Lucan wil uiteraard liever thuis blijven). Ze hebben een lekkere vakantie gehad, elke dag in pyama naar beneden en lekker spelen. De laatste weken heeft Zenne wel weer veel afgesproken.
Op 12 augustus zijn Katelijn en Isaak getrouwd en op 14 augustus was het feest waar we met z’n allen naartoe zijn gegaan.
Dennis moest vrijdag 3 september optreden met Magnetron in de “Little Devil” in Tilburg, samen met een andere band uit Breda en een band uit het verre Letland. Het was een geslaagd optreden, veel positieve reacties van het publiek en nog 3 demo’s verkocht ook. Er was een professionele fotograaf aanwezig die een paar mooie foto’s heeft gemaakt. Ook staat er een leuke recensie van die avond op de website van VPRO’s 3voor12!

Foto’s Drenthe

Foto’s Plopsaland

[Bekijk als diavoorstelling]<br /><br />

En dat krijg je ervan als je de site al een paar weken niet bijwerkt… dan is er veel gebeurd!

De eerste foto’s zijn van de 2e officiële sikkenmeeting op 6 juni (de verjaardag van ome Dave!! Hierperdepiep hoera!). Dennis is lid van de kleine sik en deze club organiseert ieder jaar een bijeenkomst voor de leden. Vorig jaar is Dennis hier alleen met Zenne en Lucan naartoe geweest. Esther moest toen leren voor de examens en Merle was nog zo klein. Dit jaar zijn we gezellig met z’n allen gegaan. De kinderen hebben zich heerlijk vermaakt, binnen en buiten.
In de week erna  is er niet zoveel gebeurd.

Zaterdag 12 juni is Dennis met de kinderen en Isaak naar Den Hout geweest, daar was een heus ridderfestival. Dit was een erg geslaagde dag. Deze dag kwam ook het houten huisje voor in de tuin, Dennis heeft deze op zondag in elkaar gezet.

De afgelopen week was het op woensdag spelletjesdag op school. Esther is met de klas van Lucan mee gegaan om te rijden/ helpen, helaas was zij het fototoestel vergeten. Het is altijd met alle kleuterklassen samen in het bos. We zagen Zenne dus ook steeds.

Vrijdag was iedereen vrij en zijn we naar “Het Arsenaal” in Vlissingen geweest. De kinderen vonden het piratengedeelte (het meeste dus) toch wel een beetje spannend. Gelukkig vonden ze de aquaria wel heel leuk. Het allerleukst was de nagebouwde onderzeeboot. Hier mochten ze op alle knopjes drukken en hoorden ze steeds geluiden. Na ons uitstapje zijn we naar opa Peter en oma Lia gegaan waar de kinderen heerkijk pannekoekjes kregen en de volwassenen lekker Chinees. Na de koffie (en de pyama’s) zijn we naar huis gereden.

Gisteren was het natuurlijk vaderdag. Zenne en Lucan hadden allebei iets heel moois gemaakt op school en nadat papa uit had mogen slapen (dat kon hij goed gebruiken want hij was naar een concert geweest zaterdagavond…) kreeg hij ontbijt op bed met cadeau’s.
’s Middags zijn we naar de verjaardag van Julot geweest (2 alweer) en nog even naar opa Ad.

Vandaag moest Esther haar afstudeerproject presenteren op school, dat is goed gegaan. Nu moet ze tot dinsdsag 29 juni wachten, dan hoort ze pas of ze geslaagd is.

[Bekijk als diavoorstelling]<br /><br />

We hebben deze week nog een paar hele leuke dagen op Malta gehad.

Op donderdag vierden we Lucan zijn verjaardag, compleet met cadeautjes! Hij wilde heel graag naar…Playmobil land dus daar zijn we naartoe gegaan. Hij mocht zelfs wat andere kinderen uitnodigen (Julia en Claudia, de kinderen van Ilanit, de Nederlandse die ook in Birkirkara woont) dus had hij bijna een echt kinderfeestje. We hebben daar frietjes en een ijsje gegeten en de kinderen hebben uiteraard lang kunnen spelen. Ze mochten ook nog iets uit het winkeltje kiezen om mee te nemen naar huis.

Vrijdag hebben we overal afscheid genomen. We zijn met de bus naar Sliema gegaan, alwaar we eerst gelunched hebben op ‘ons’ terras. De serveerster was steeds helemaal weg van Merle en ook nu kwam ze steeds even knuffelen. We hebben hier ook nog ons laatste ijsje genomen. Na wat geslenter over de boulevard en het kopen van de laatste toeristische hebbedingetjes zijn we met de ferry terug naar Valletta gegaan. Het waaide erg hard dus de overtocht was spannend! De boot deed er ook langer over dan normaal en hierdoor misten we net de bus. We wilden persé de 169 nemen want die gaat door onze straat maar aangezien hij maar 1x per uur rijdt, moesten we wachten. Dus zijn we nog naar het ‘plein met de fonteinen’ geweest. Daar hebben de kinderen nog gedanst op de muziek die elk uur te horen is (dan ‘dansen’ de fonteinen) en zijn ze door de zoveelste toerist op de foto gezet. Toen we net in de 169 zaten begon het ineens flink te regenen, dát hadden we lang niet gehad! Gelukkig was er in B’kara bijna niets gevallen want de was hing buiten.
Dennis en Esther zijn verder gegaan met inpakken en schoonmaken van het huis, Z&L mochten voor het laatst een DVD op de laptop kijken en Merle ging naar bed. Vrijdagavond was de ‘inspectie van het huis’. Gelukkig was alles goed en kregen we alle borg terug. (Deze heeft Dennis in gedachte al weer uitgegeven aan een nieuwe gitaar!)
Als afscheid en omdat het samenwonen met Pauline zo goed was gegaan hebben we een taart(je) gegeten bij de koffie.

Zaterdag zouden we tussen 5.30 en 6.00 uur opgehaald worden door de taxi. We gokten erop dat hij laat zou zijn maar hij stond om 5.35 uur voor de deur, Lucan lag zelfs nog te slapen! Hij vond het niet zo erg en bleef even in de taxibus wachten. Op het vliegveld stond er een lange rij bij de incheck-bali. We hebben er ruim een uur over gedaan. Toen hadden we helaas geen tijd meer voor koffie. In het vliegtuig ging het weer heel goed, de kinderen vermaakten zich prima. We zaten alleen wel apart van elkaar. Dennis zat met Zenne en Merle voorin en Esther met Lucan halverwege. Na aankomst op Schiphol hadden we de koffers zo gevonden en konden we naar het welkomscommité. Katelijn en Isaak hadden zelfs een heus welkoms-spandoek meegenomen. Opa Ad en oma Wies, Tess en Mirjam (de moeder van Tess) waren er ook. We zijn meteen op kraamvisite bij Joost, Pauline en Milou gegaan.
Toen we echt thuis kwamen waren Sander & Kristel er, zij hebben de afgelopen maanden in ons huis gewoond. Het huis was helemaal opgeruimd en schoon (bedankt Kristel!) en we kregen een mooie bos bloemen. Nu ligt er inmiddels de inhoud van de koffers weer en een hoop speelgoed dus het voelt al weer aardig vertrouwd. Er lagen een aantal ‘welkom thuis’ kaarten (bedankt Oma Vé & de rest, Opa Peter en Oma Lia, Joost, Pauline en Milou, Cynthia & de mannen, Maartje & de mannen). Vannacht hebben we allemaal goed geslapen (zonder auto’s, geroep op straat, tv van de buren). Vanmorgen kwamen we erachter dat Esther 4 kilo zwaarder en Dennis 3 kilo lichter is geworden… Waarom niet andersom?? De kinderen rennen van het ene speeltje naar het andere en vinden het ook erg fijn om weer thuis te zijn.
Net kregen we nóg een mega bos bloemen van Maartje, Cynthia en alle mannen, de familie Donkers/Rombouts kwam even een kopje thee/koffie drinken.

Ons avontuur zit er op, we vinden het heel jammer dat we uit Malta weg zijn maar ook wel fijn om weer hier in Nederland in ons eigen huisje te zijn. De tijd op Malta gaan wij in ieder geval niet vergeten!

[Bekijk als diavoorstelling]<br /><br />

Nog maar een paar dagen en dan gaan we weer terug naar Nederland. We zijn deze laatste dagen flink toeristisch aan het vullen, het voelt nu ook echt even als vakantie aan. We hebben sinds maandag ook een huurauto! We wilden nog naar een paar dingen die toch wel (relatief) ver weg zijn en met de bus ben je dan gewoon te veel tijd kwijt. Met de auto scheelt dat vaak meer dan de helft qua reistijd. Dennis durfde het nu wel aan om in het chaotische Maltese verkeer mee te rijden. Als je éénmaal er tussenin zit valt het wel mee, vanuit de bus ziet het er erger uit. Je moet er alleen wel rekening mee houden dat niemand richting aangeeft en men je rustig even afsnijdt of geen voorrang geeft. Ze rijden hier links, het stuur zit dan ook aan de ‘verkeerde’ kant. Dat was de eerste kilometers wel erg wennen, vooral dat de schakelpook en de rest van de auto aan je linkerkant zit. Maar nu voelt het al bijna natuurlijk aan, dat wordt in Nederland weer wennen aan het rechts rijden.

Zondag was het moederdag. Zenne & Lucan hadden hier op school ook het nodige geknutseld voor moederdag dus deze cadeautjes werden samen met een ontbijt-op-bed aan mama gegeven!

Maandag zijn we naar het andere eiland, Gozo, geweest. Omdat we nu een auto hadden konden we vrij veel van dat eiland bekijken. Het is tenslotte maar 14×7 km ‘groot’. We moesten eerst een flink stuk over Malta rijden om bij de veerboot te komen. Deze veerboten hebben een Nederlands verleden, dit zijn de oude veren die tussen Den Helder en Texel hebben gevaren. De overtocht duurt ongeveer 25 minuten. Je komt dan ook langs het derde en kleinste eiland, Comino. Op Gozo aangekomen zijn we eerst naar de hoofdstad Victoria (of Rabat zoals ze het zelf nog noemen) gegaan. Daar zijn we naar de oude citadel gegaan. Deze is heel klein, maar wel heel mooi. Het uitzicht vanaf de stadsmuren is echt fantastisch. Je kunt over heel Gozo kijken en Malta in de verte zien. Daarna zijn we naar het beste strand van Gozo gereden (Ramla Bay). Hier hebben we een tijdje op het strand gelegen en de kinderen lekker bij de zee gespeeld. Na wat ijsjes zijn we weer naar de andere kant van het eiland gereden naar het Azure Window. Dit is een grote rots in de zee waar letterlijk een venster in zit (zie de foto). Het uitzicht daar is één van de mooiste die we ooit gezien hebben! Het was inmiddels bijna tijd om te gaan eten dus zijn we in Victoria maar even gaan kijken of onze aandelen in de Mac ook op Gozo geldig waren. Er was daar ook een man uit Moskou die een paar hele mooie foto’s van de kinderen heeft gemaakt. Hij heeft ons e-mailadres opgeschreven en we hebben die van hem gekregen. Zodra hij weer terug in Rusland is stuurt hij de foto’s door. We zijn benieuwd! Na het eten zijn we weer naar de veerboot gereden. Na de overtocht begon het al snel donker te worden. Daardoor reden we nog te ver door dus moesten we ergens zien te keren (wat niet meevalt hier) om weer thuis te kunnen komen. Uiteindelijk waren we na 21:00u thuis.

Dinsdag hebben we het rustig aan gedaan. Dennis moest ’s ochtends nog even werken en ’s middags zijn we even naar de speeltuin in Ta’ Qali geweest. Hier waren we al eerder geweest maar met de bus was het te ver om dat nog eens te doen. Met een auto ben je er met een kwartiertje. Toen we er net waren kwam ineens Ilanit met Julia en Claudia aangelopen. De kinderen konden nu leuk samen spelen. Zenne & Lucan waren ergens bij een waterspeelplaats bezig. Esther ging daar met Merle ook even kijken. Merle wilde zelf ook wel eens kijken wat er zo interessant was aan dat water en viel er pardoes in! Al haar kleren waren nu nat en we hadden helemaal geen droge kleren voor haar bij. Gelukkig had Ilanit een extra jurkje voor Julia bij dus mocht Merle die even lenen.

Vandaag (woensdag) stond een bezoek aan Popeye Village op het programma. Toen we naar Gozo gingen waren we er al langsgekomen en hadden we het al in de verte kunnen zien liggen. Het is een oude filmset waar de film ‘Popeye’ (met Robin Williams) is opgenomen. De film is geflopt maar de set is blijven staan en is nu dus een soort van pretpark(je). Je kunt in de meeste huisjes binnenkijken, maar echt veel is daar niet te zien. Er was wel een mooi zwembadje met speeltoestel, daar hebben Zenne & Lucan zich meer dan een uur zoet gehouden. Er stonden ook allemaal lekker luie ligbedden, dus Dennis & Esther hielden het ook wel even uit. Er lopen daar 3 mensen rond die verkleed zijn als Popeye, Olive Oil en Bluto. Deze functioneren ook als animatieteam en voeren verschillende stukjes uit voor de bezoekers. Zo hebben we de bruiloft van Popeye en Olive meegemaakt (waarbij 2 oudere mannen uit het publiek werden getrokken die de wederzijdse schoonvaders moesten spelen). Later voerden ze nog een halve musical op op de muziek van verschillende ABBA nummers. Dat was best leuk gedaan, maar duurde nèt even te lang. Dennis was daarin ook nog even ‘de sjaak’, hij kreeg van Olive een mooie roze boa omgestrikt. Hij was even bang dat-ie  nog meegetrokken zou worden om mee te gaan dansen, maar dat gebeurde gelukkig niet. Naast het Popeye Village is ook nog een Funpark. Daar wilden we ook nog even kijken maar dat bleek niet open te zijn. Ernaast staat een restaurant waar ook een binnenspeeltuin is. Daar zijn we maar even gaan zitten voor koffie en wat (erg lekkere) broodjes terwijl de kinderen zich weer goed vermaakten in de binnenspeeltuin. Moe en voldaan hebben we ze weer in de auto geschoven om naar huis te gaan.

Morgen (donderdag) gaan we naar Playmobil Funpark (voor de 5e keer alweer!). Lucan viert morgen zijn verjaardag alvast op Malta en wil dat graag daar vieren. Hier kunnen we ook weer fijn met de auto naartoe. Dat scheelt waarschijnlijk meer dan de helft qua reistijd en we hoeven dit keer dus niet bang te zijn dat er geen bus komt opdagen. Ilanit komt ook met de kinderen, dus Lucan heeft ook nog een heus kinderfeestje dan! De laptop gaat weer mee dus we zijn vanaf 12:00u wel ergens beschikbaar op Skype.

[Bekijk als diavoorstelling]<br /><br />

Afgelopen zondag zijn we naar de In Guardia in Valletta geweest. Het speelt zich af in Fort St. Elmo, op de punt van Valletta. Eens per week speelt men in vol ornaat 16e eeuwse militaire oefeningen na. Lucan vond het erg interessant, al vond hij het laden van de 2 kleine mortieren al een beetje spannend. Toen ze ook nog eens gingen schieten met echte musketten vond hij het welletjes en dook weg achter de stoel van Esther. Zenne en Merle bleven moedig zitten. Als laatste rolden ze een groot kanon op de binnenplaats en ook deze werd afgevuurd. Lucan zat inmiddels bij Esther op schoot en durfde met 1 oog te kijken.

Woensdag zou het de laatste schooldag voor Zenne & Lucan zijn. Dennis en Esther stonden om 12.00 uur allebei aan de school om ze op te halen (met Merle), verrassing! Alleen toen had de directrice ook nog een verrassing! Omdat ze vergeten was dat het hun laatste dag was, nodigde ze Z&L uit om de volgende dag (en eigenlijk ook vrijdag) nog te komen zodat ze een fatsoenlijk afscheidsfeestje konden krijgen. Donderdag vonden we prima, vandaag (vrijdag) hadden we al wat gepland dus dat kon niet.
Op donderdag hadden ze in de klas chips en koekjes gegeten en Zenne vond dat het állerleukste aan de Maltese school! (Oh ja en het ‘buiten’spelen~buiten is een overdekte binnentuin). Lucan bleef school (en de kinderen en de juf) tot op de laatste dag STOM vinden.
Dat belooft wat voor in Nederland.

Woensdagmiddag zijn we gaan sjoppen in het nieuwste winkelcentrum van Malta: ‘The Point‘. We vinden het altijd leuk om in ieder geval voor de kinderen kleding van een vakantieadres mee te nemen dus dat was ons doel. Niet alleen de kinderen maar ook Dennis en Esther hebben nieuwe dingen gekocht. In het winkelcentrum heb je een café met de lekkerste koffie van Malta (Café Cuba; dat had Dennis al een keer ontdekt) dus hier hebben we gezeten. Uiteraard zijn we met de boot van Sliema naar Valletta terug gegaan.

Donderdagmiddag zijn we naar Valletta gegaan. Ons doel was om naar de St. Johns Co-Cathedral en naar het Grandmasters Palace te gaan. Bij binnenkomst in de Kathedraal zie je meteen een groot doodshoofd op de vloer. De hele Kathedraal is overweldigend versierd en de vloer is 1 groot mozaïek van grafstenen. Lucan vond het na 10 minuten wel mooi geweest in dit oord vol grafstenen en doodshoofden. Esther is alvast met de kinderen naar buiten, naar de kerktuin gegaan zodat Dennis nog even rustig kon kijken. Alleen liep Lucan vrolijk door de draaideur de straat op. Toen hij erachter kwam dat hij NIET terug kon, raakte hij in paniek. Dennis kon dit in de Kathedraal horen en kwam ook maar naar buiten. Om van de schrik te bekomen zijn we maar op een terrasje gaan zitten.
Lucan wilde ook niet meer naar binnen bij het Grandmasters Palace en ook Zenne wilde naar huis. We besloten dat Esther dan alvast met de kinderen naar huis zou gaan en Dennis zou alleen naar het Grootmeesters Paleis gaan. Maar, helaas, bij de kassa stond al aangegeven dat de State Rooms gesloten waren dus dan bleef alleen de Palace Armoury over. Toen Dennis een kaartje wilde kopen, zei de cassière dat de boel na een kwartier dicht zou gaan omdat het parlement een zitting hield. Dennis besloot toen maar dezelfde bus te pakken als Esther en de kinderen.

Vrijdag (vandaag dus), hebben we het meest foute toeristische uitje gedaan tot nu toe! Al helemaal in het begin vroegen de kinderen steeds of we een keer met de ‘open’ bus gingen. Dit zijn Engelse dubbeldekkers waarvan de bovenverdieping geen dak heeft. Ze rijden het hele eiland rond langs alle toeristische attracties en bezienswaardigheden. We hadden de kinderen beloofd dat als Esther helemaal klaar zou zijn met de stage, we een keer met de rode (die rijdt langs de zuidkant van Malta) bus zouden gaan.
De hele rit duurde bijna 3 uur en het is het principe van “hop on, hop off” dus bij een bezienswaardigheid kun je eruit om een uur later de volgende bus verder te nemen. De eerste stop die we maakten was bij Tarxien Temples, alleen die hebben we niet gezien. We hadden een uur maar we waren al een half uur kwijt om de tempels te vinden. De kinderen moesten naar de wc, Merle was in slaap gevallen in de buggy en toen kwamen we een grote speeltuin tegen. De keuze om daar even te blijven was snel gemaakt. De volgende stop die we wilden maken (Marsaxlokk) hebben we ook overgeslagen, we zaten net weer lekker bovenin de bus. Bij de volgende tempels (Hagar Qim) gingen we het weer proberen. Nu werden we recht voor de deur afgezet dus het was niet te missen. Bij betalen zag Esther dat je pas vanaf 6 moest betalen dus was Zenne even 5. Alleen hoorde Zenne dat en die zei: “Maar ik ben SIX”, wat de cassière natuurlijk hoorde maar gelukkig toch ook niet. Lastig dat kinderen zo snel Engels oppikken…. Esther kan zich zo’n voorval nog herinneren van toen ze zelf klein was. Bij deze tempels was een klein (interactief) museumpje wat nog zo nieuw was dat de werklui nog bezig waren. De tempel die dichtbij was hebben we uitgebreid bekeken want groot was hij niet. De andere was iets te ver weg om nog naartoe te lopen. De tempel die we hebben bekeken is het oudste vrijstaande bouwwerk ter wereld!
Vanaf daar zijn we weer terug gegaan naar Sliema, daar konden we ein-de-lijk een bakje koffie nemen (en de kinderen een ijsje natuurlijk). We wilden al een tijdje voor alle kinderen een echt toeristisch Malta t-shirt hebben. Deze hebben we vandaag in Sliema gekocht. Vanuit daar weer met de boot naar Valletta (het begint bijna saai te worden) en met de ‘169’ naar huis.

Komend weekend doen we niet zoveel, de kinderen zijn aardig kachel na deze dagen.

[Bekijk als diavoorstelling]<br /><br />