Afgelopen zondag zijn we naar het Playmobil Fun Park geweest in Hal Far. Het was een erg lange rit met de bus maar het was de moeite waard. Het park ligt heel afgelegen op een industriegebied. Dit komt omdat de Playmobil fabriek er recht naast zit (zie laatste foto)! Je komt via de winkel binnen, dus de kinderen wilden meteen álles hebben. Het park zelf is niet zo groot, het is eigenlijk een hal vol met speelhoeken. Een paar grote dingen zoals een boot en een heftruckje en voor de rest themahoekjes vol met Playmobil waar de kinderen lekker mee mogen spelen. Van vliegtuigen tot poppenhuizen en van vuurtorens tot kerken. Buiten is ook nog een leuke speeltuin en voor de ouders is er een café gedeelte en een terras. Wij hebben ons dus ook vermaakt!
Maandag zijn we met de veerboot van Valletta naar Sliema gevaren. Daar hebben we geskyped met Opa Ad en Oma Wies. Opa Ad was die dag jarig, dus die moesten we even ‘live’ feliciteren. Er zijn hier heel veel gratis Wifi punten dus we nemen de laptop maar zoveel mogelijk mee. Dus wie wil skypen moet ‘m overdag ook maar eens aanzetten, wie weet komen we ergens online!
Dinsdag hebben we weinig gedaan en is Esther met de kinderen naar een grotere speeltuin gewandeld. Dennis moest nog wel even telefonisch hulp bieden met Google Maps…
Vandaag had Esther weer dagdienst en is Dennis weer in het avontuur wat ‘bussen met 3 kids’ heet gestapt. Het was een flinke rit vandaag met een overstap. We moesten helemaal naar Paceville (spreek uit als Paatsjevil) om uit te vinden waar het zwembad precies is. Want morgen begint Zenne met… zwemles! Een snelcursus van 5 weken. Ze heeft er ontzettend veel zin in. Teruggaan was weer een hele onderneming dus iedereen kwam helemaal op weer thuis. Morgen heeft Esther nachtdienst dus moet Dennis alle kinderen weer meeslepen naar het zwembad. Gelukkig weten we de weg nu en zit er een McDonalds naast, dus dat wordt weer een ‘gezonde’ avondmaaltijd. Met Wifi-spot, we zijn er rond 17:15u, dus…
Na 2 weken stage wilde Esther wel weer eens iets van het eiland zien, dus zijn we gisteren met z’n allen op de bus gestapt voor een toeristisch uitstapje. Deze keer zijn we naar Mdina geweest, een oude vestingstad en de vroegere hoofdstad van Malta. Alhoewel stad een groot woord is, want het is heel erg klein! Eerst moesten we met de bus naar Valletta en van daaruit konden we weer met een andere bus naar Mdina. De eerste bus was een oude rammelbak met een chauffeur die Formule 1 aspiraties heeft, de tweede was gelukkig een recentere en comfortabelere bus. Met elke rit hebben we weer een ander type bus te pakken uit een periode van zo’n 60 jaar.
Voor Mdina bleek een grote speeltuin te zijn, daar hebben de kinderen eerst even lekker kunnen spelen. Zenne kwam al snel in contact met een ander meisje waarmee ze samen op de wip-wap ging, van de glijbaan en samen schommelen. Daarna zijn we via een oude brug en toegangspoort Mdina in gegaan. Dat is ook echt de enige manier om het stadje in te komen. Het was vrij stevig gaan waaien dus we hoopten binnen de stadsmuren daar minder last van te hebben. De eerste straatjes was dat zo, tot we bij het plein voor de kathedraal kwamen. Daar werden we nog harder uit onze schoenen geblazen! We wilden ‘schuilen’ in de kathedraal maar daar moest je entree betalen. Dat was dan samen met een klein museum ernaast, daar zijn we eerst naar binnen gegaan. Ze waren binnen de boel flink aan het renoveren dus veel was niet aanwezig. Dan maar snel naar de kathedraal. Van buiten zien de kerken er niet heel spectaculair uit, soms zijn ze zelfs half verstopt achter andere gebouwen, maar van binnen zijn het echt de mooiste die we tot nu toe gezien hebben! Daar moet echt immens veel werk in hebben gezeten. En dan te bedenken dat Malta en Gozo (het 2e eilandje) samen meer dan 350 kerken hebben..!
Na het bezoek aan de kathedraal kwamen we vrij snel bij een café uit wat door een collega van Esther was aangeraden en wat ook in de toeristenboekjes vermeld staat. Dit café is beroemd vanwege het mooie uitzicht en de lekkere taartjes die ze daar serveren. Die moesten we natuurlijk uitproberen! Boven hebben ze een terras iets hoger dan de stadsmuur en dan heb je een mooi uitzicht over het noorden van Malta. Na de taartjes werd het weer tijd om terug naar huis te gaan, het begon door de harde wind ook snel af te koelen. De bus van Mdina naar Valletta zat stampvol, we konden er nog maar net in. En het was ook nog eens een heel oude rammelbak, dus dat was een ‘fijn’ ritje… Van Valletta weer een bus naar B’kara gepakt en na het warm eten konden de kinderen direct in bad en naar bed, want ze waren heel erg moe geworden. Zenne & Lucan hebben vanochtend dan ook ‘uitgeslapen’, ze kwamen pas tegen 8 uur uit bed.
Nog even en dan zijn we al weer 2 weken hier. De tijd vliegt voorbij op het moment. We vullen onze dagen met: leuk spelen en leuke dingen doen (gezegd door Zenne). Uitstapjes met de bus, wandelingetjes in de buurt, DVDtjes op de laptop kijken (Z&L), internetten (D&E), slapen (M). We hebben nog niet echt een school voor Zenne gevonden. De school in B’kara is best ver weg (B’kara is de groostste stad van Malta en je loopt hier echt best lang als iets aan de andere kant is) en de scholen beginnen al om 7.30 uur. Als ze dus naar school zou gaan moeten we om 6.45 uur op pad. Esther geeft haar nu thuis ‘les’ vanuit de map die we van de juf hebben meegekregen. Zenne werkt hier serieus en veel in. Gelukkig heeft Esther zelf ook wat spullen meegenomen want in dit tempo heeft Zenne de map over een paar weken af. Dennis heeft een snelcursus zwemmen gevonden dus dat gaan we wel even uitzoeken. Lucan wil niet op zwemles, dat vonden we eigenlijk wel praktisch maar helaas. Het is ook niet duur hier. Zo kan Zenne toch een beetje blijven oefenen.
Esther gaat wat minder nachtdiensten doen, ipv 4 diensten per week, 3 diensten (2x dag, 1x nacht). Zo houdt ze wat meer tijd over om aan het afstudeerproject te werken en leuke dingen te doen.
Het bevalt Dennis tot nu toe ook goed, het verzorgen van de kids is wel vermoeiend op de dagen dat Esther dagdienst heeft. Maar het op pad gaan met 3 kinderen in de belevenis die bus heet gaat hem ondertussen heel goed af. De bushalte naar de hoofdstad is bijna recht voor onze voordeur. De bus gaat 1 x per uur en omdat deze lijn niet heen-en-weer gaat maar een rondje maakt stappen we ook weer bij dezelfde halte uit.
Zenne mist haar vriendinnetjes van de klas wel maar af en toe sturen we wat kaartjes naar mensen en we bellen op de oppasdagen naar Lianne en oma Wies. Verder proberen we af en toe te Skypen als we bij een Wifi-spot zijn.
We hebben ondertussen ook Maltese mobiele nummers en een huis telefoonnummer, mocht iemand hier interesse in hebben, dan mail je maar even! Het kaartje van Henk en Rieneke is ondertussen ook aangekomen. We versieren het huis met de kaarten die we krijgen.
Tante Pauline is over 3 (!!!) dagen uitgerekend en dat vinden we allemaal heel spannend! Wat zullen we krijgen? Een neefje of een nichtje??
De afgelopen dagen hebben we eigenlijk niet zoveel gedaan, genoten van het weer en om het huis aangerommeld. Je merkt dat het warmer wordt hier, de kachel hoeft ’s avonds ook niet meer aan en de vesten blijven overdag in de kast. De kinderen lopen standaard in een t-shirt. Zenne is een paar nachten geleden goed beetgenomen door een mug en heeft 3 grote bulten op haar wangen. Lucan wil nog wel eens uit zijn bed vallen maar over het algemeen slapen ze prima.
De tijd gaat hier snel voorbij, we zitten al weer bijna een week op Malta. Gisteren was opa Aart jarig, nog gefeliciteerd!!
Het weer is hier per dag verschillend, de ene dag is het zonnig en 18 graden en de andere dag is het 15 graden en bewolkt. Als het hier regent dan is het kort en heftig. Het heeft nog weinig geregend voor de tijd van het jaar dus de Maltezers vinden dat niet zo leuk want alles is hier heel droog.
Gisteren is de loodgieter geweest, onze wc’s lekten bij het doortrekken. Hij zegt dat hij er een lading cement op gesmeerd heeft maar volgens ons is het gips. We mochten een dag niet doortrekken (ieuw… met 6 personen…) maar vanmorgen lekte de wc boven toch weer! Tja, gips kan ook niet goed tegen water…
Elke wandeling die we hier doen loopt uit in een toch van minstens 1½ uur. Zenne en Lucan lopen ook hele afstanden zonder te mopperen. Alles klimt en daalt hier en de stoepen zijn heel smal. Niet echt berekent op buggy’s want we komen ook steeds trappetjes tegen. De stoep kan ook ineens ophouden! Ze rijden hier, hard, chaotische en links dus ze komen ook nog eens van een kant die je niet verwacht.
We zijn nu 2x naar Valletta geweest, beiden keren was het carnavalsviering. Met de bus is het goed te doen om daar te komen. Gisteren zijn we een ‘rondje’ gaan lopen in de buurt, naar de kerk met het rode dak wat je op de foto hieronder ziet. Dat viel uiteindelijk ook wel tegen qua afstand.
We hebben nu een supermarkt gevonden waar je online kunt bestellen en die bezorgt (een soort Albert 😉 ), dit gaan we uitproberen want nu moeten we steeds lopen en met boodschappen voor 6 personen is dat een hele klus. Vooral omdat in de buurt alleen kleine winkels zitten en de echte supermarkten ver weg zitten.
Tot nu toe hebben we nog maar 1 ding ontdekt wat we vergeten zijn: onze tandenborstels en tandpasta! Die had ik apart in een klein toilettasje gedaan om in de handbagage te stoppen maar dat laatste was ik dus vergeten… Gelukkig hebben ze al die spullen in de kleine winkels in de buurt.
Zenne en Lucan spreken al een paar woorden engels, tellen tot 8 gaat al goed en woorden als: hello, yes, no, bye, thank you, lukken al. Ze kicken ook al behoorlijk af van de TV, als je alleen Italiaanse zenders hebt dan is het snel bekeken. Daarbij komt dat ze hier alleen in het weekend en aan het einde van de middag iets voor kinderen op de TV hebben (Pokémon in het Italiaans). Ze slapen op één kamer en dat gaat verrassend goed. Zenne slaapt langer uit dan thuis en Lucan slaapt sneller in hier (thuis kan hij tot 22.00 uur wakker blijven).
Morgen is de eerste stagedag van Pauline en Esther, we hebben hetzelfde rooster geregeld. Zo hebben steeds dezelfde nachtdiensten. Als we het om en om zouden hebben moet Dennis de kinderen iedere dag stil houden. Pauline start op de verloskamers en Esther op de neonatologie-afdeling (couveuse-afdeling, hier NPICU) in het Mater Dei Hospital. We starten met een dagdienst, dan de volgende dag gaan we de nachtdienst in (dus nu zaterdag op zondag), dan zijn we vrij tot dinsdag en dan hebben we weer een dagdienst, woensdag de nacht in en zo gaat het steeds om en om verder de komende 5 weken: dagdienst, nachtdienst, overdag slapen en een hele dag vrij.
Vandaag willen we vroeg in de middag op pad, naar Mdina en Rabat. Het is zonnig en lekker warm dus daar gaan we van genieten!
Dát was spannend voor Zenne, Lucan & Merle, de allereerste keer in een echt vliegtuig! Gelukkig ging het allemaal heel erg goed tijdens het vliegen. Voordat we vertrokken uit het wel èrg koude Nederland was er nog een compleet uitzwaaicomité van wel 15 man aanwezig! Nadat we door de douane waren gegaan konden we meteen doorlopen naar de gate en direct het vliegtuig in stappen. Het was even spannend of de buggy wel echt meeging want die moesten we halverwege de ‘slurf’ achterlaten. Maar gelukkig stond-ie in Malta weer voor ons klaar. Het vliegen ging heel vlot, we waren zelfs 20 minuten eerder aangekomen dan gepland. Wind mee blijkbaar 🙂
Merle heeft gelukkig nog even geslapen in het vliegtuig. Zenne had een vriendinnetje van ook 6 jaar naast zich in het vliegtuig, dus dat was erg gezellig.
Eénmaal op Malta aangekomen zaten we vrij snel met al onze spullen in een taxibusje en waren we snel bij ons huis. De verhuurders waren daar ook al aanwezig. Na een rondleiding en een kop thee (‘Are you sure you don’t want sugar and milk in your tea..?’) en nog een bezoek aan een winkeltje konden we eindelijk eten en daarna slapen. Het huis is groot en ongezellig. We hebben alle kaarten opgehangen en neergezet en over alle lelijke schilderijtjes hebben we foto’s van thuis geplakt! Zo hebben we opa’s en oma’s en vriendjes ook een beetje hier. Op Zenne’s kamer hangen de tekeningen die ze van haar vriendinnetjes heeft gekregen, een foto van haar en Tess en het hartje van Imke.
Verder is het best lekker weer al op Malta. Een graadje of 15, en als de zon schijnt is het al goed warm. De komende dagen wordt het nog warmer! De Maltezers zelf vinden het nu nog wel koud, sommigen lopen zelfs in winterjassen rond! Het verkeer hier is ronduit chaotisch te noemen. Laat die huurauto maar lekker zitten… Gelukkig rijden er heel veel bussen rond, en dat is ook een belevenis op zich! Gisteren zijn we met de bus naar Valletta geweest. Daar was het ontzettend druk want er werd flink Carnaval gevierd. Het lukte ons om de stad binnen te komen (Valletta is nog compleet ommuurd, een oude vestingstad) en na een tijdje opgepropt tussen de Maltezers te hebben rondgelopen zijn we een restaurant ingevlucht om – lekker vroeg om 16:45u – een Pizza te eten. De weg terug naar huis was wat moeilijker te vinden maar uiteindelijk hebben we het weer gevonden.
Vandaag is Dennis op pad geweest om een internet-dongel te kopen. Dat is gelukt getuige dit bericht! Esther is samen met Pauline naar de Universiteit en het ziekenhuis geweest voor een eerste kennismaking. Morgen krijgen ze een rondleiding en wordt er meer afgesproken en misschien moeten ze woensdag al beginnen met de stage.
Zenne en Lucan zullen na thuiskomst vloeiend Italiaans spreken, want alle kinderprogramma’s op de (antieke) TV zijn in het Italiaans. 😉 Merle kan inmiddels al heel lang los staan en zet 2 stapjes achter elkaar. Vandaag heeft ze ook de glijbaan ontdekt, ze kan zelf het trappetje op en bijna zelfstandig naar beneden glijden. Ze heeft de grootste lol dan! Met slapen gaat het heel goed met alle drie, dus we hebben gelukkig rustige avonden.
