Vandaag mocht mama weer naar mij kijken bij de gynnemeloog. Lucan ging mee, Zenne niet want zij ging spelen bij een klasgenootje (een jongen!!). Mama mocht na het meten van de bloeddruk (was goed) snel bij de gynnemeloog naar binnen en nadat de stagiaire had gevoeld aan mama’s buik ging de gynnemeloog met de echo kijken. Lucan wist al heel goed waar hij naar mij kon kijken en ging al klaar staan. Ook met de echo was alles weer in orde en zoals iedere week stond mama snel weer buiten. Volgende week donderdag mag ze weer naar mij spieken, als ik tenminste niet voor die tijd besluit uit de buik te komen. Nu nog niet hoor, ik zit nog hartstikke goed. Ik geef nog helemaal geen tekenen dat ik ga komen. Ik zit nu 39 weken en 2 dagen in mama’s buik.
Allereerst even een korte update van het bezoek aan de gynnemeloog afgelopen donderdag. Aangezien mama daar steeds maar 2 minuten binnen is kan het verhaal ook niet lang zijn. Nu ook; alles was in orde (mijn hartje, vruchtwater), ik ben al behoorlijk diep gezakt vertelde de gynnemeloog (dat voelt mama tijdens het lopen, dan zit ik steeds tegen haar blaas) en mama heeft geen klachten. Dus op naar volgende week.
Papa en mama hadden bedacht dat 21 september (vandaag dus) een erg leuke datum was voor mij om tevoorschijn te komen want:
1. Zenne is op de 23e geboren, Lucan op de 22e en ik dan op de 21e
2. Zenne is op dinsdag geboren, Lucan op maandag en ik dan op zondag
3. Zenne was 9 dagen ’te laat’, Lucan precies op tijd en ik dan 9 dagen ’te vroeg’
Bij Zenne en Lucan zijn papa en mama de avond ervoor naar de Japanner gegaan om te eten. Mama kreeg bij beiden in de nacht/ochtend erna weeën (na veel Tonic en ananas). Mama, papa, Zenne en Lucan zijn gisteren dus bij diezelfde Japanner gaan eten zodat ik me vannacht aan zou dienen. Maar helaas, ik zit nog goed waar ik zit en vanmorgen werd mama gewoon weer wakker zonder gerommel. Nu is het dus voor hen weer verder afwachten. Ik kom pas wanneer ík er klaar voor ben!
Mijn plekje in mama’s buik vind ik nog erg fijn. Ik zit er nu bijna 38 weken en ik geef ik nog geen tekenen dat ik eruit wil komen. Mama heeft af en toe wel wat weeën maar dat heeft ze al wéken dus papa en mama kijken daar niet meer van op. Donderdag zijn we op controle geweest bij de gynnemeloog. De bloeddruk was nu prima, ik was al wat dieper gezakt en mama mocht weer even naar mij spieken. Papa en mama weten nog niet of ik een jongetje of meisje ben en dat willen ze graag zo houden tot ik eruit ben. Maar de gynnemeloog bleef met de echo erg lang bij mijn stuitje kijken. Mama heeft het niet gezien maar werd wel erg nieuwsgierig…
Eergisteren had mama eens thuis haar bloeddruk opgenomen en deze was toch wel hoger dan ze gewend was. Ze grapte al tegen papa dat ik bijna ging komen omdat bij mijn grote broer ook haar bloeddruk omhoog ging toen hij eraan kwam… Gisteren was hij ook nog hoog en had mama ook wat andere klachten dus ging ze maar even bellen naar het ziekenhuis. Daar vertrouwden ze het niet helemaal en moest ze meteen maar even komen. Mama heeft een bloed- en urineonderzoek gehad, ze mocht naar mijn hartje luisteren en haar bloeddruk werd steeds opgenomen. Gelukkig zakte deze terwijl ze daar zat met een boekje. Na bijna 2 uur mocht mama dan ook weer naar huis. Gelukkig waren opa Ad en oma Wies al bij ons thuis, dus die konden op mijn broer passen, Zenne had afgesproken bij een vriendinnetje. De uitslagen van de onderzoeken waren nog niet bekend maar de rest zag er goed uit dus mama mocht naar huis, als ze het wel wat rustiger aan ging doen. Maar ja, dat is een beetje moeilijk voor mama… Ik mag dan al wel komen maar liever gewoon rustig en niet omdat het spoed is.
